Blog

 

“ULUSAL EROZYON“

Bilindiği gibi birkaç gün önce, Büyük Zafer’in
yıldönümünde, 30 Ağustos Zafer Bayramı‘nı
resmî törenlerle kutladık.

Aslında bu bayramı, stadyumlarda, halkın coşkulu
katılımıyla, dosta düşmana gösterecek bir şekilde, pek çok ülkenin yaptığı gibi
kutlamayı çok isterdik. Ama ne yazık ki mevcut iktidarla böyle bir şey mümkün
olamadı.

Doğrusunu isterseniz, Ulusal Bayramlar toplumdaki ulus bilincini pekiştiren, halka dostu
ve düşmanı göstererek bilinçlenmesini sağlayan çok önemli günlerdir. Ancak
uluslaşma karşıtı bir tutum sergilenince ister istemez bayramlar da resmî
törenlerden ibaret kalmaktadır.

Elbette bu konuda epey bir yol kat ettikleri inkâr
edilemez. Zaten Bayram gününde bile şöyle bir etrafa, resmî kurumlara,
mahallelerde vatandaşların evlerine bakıldığında, evlerine bayrak asarak bu
kutlamalara katılanların oranı, en iyimser tahminle bile belki yüzde 10’dur.
Emin olun daha fazla değil.

Peki, neden?

Çünkü ülkemiz 25 yıla yakındır siyasal İslamcı bir
iktidar tarafından yönetilmekte olup adım adım ulus kimliği yok edilmeye, tüm
kimliklerin sözde eşit bir şekilde kendini ifade edebileceği yeni, federatif
bir devlete doğru geçmeye çalışmaktadırlar. Zaten BOP’ ta görev alıp bölge ülkelerinin ABD ve İsrail tarafından
parçalanmasının baş aktörlerinden olup da hem stratejik hem de jeopolitik
olarak bölgenin en önemli ülkesinde benzer gelişmelerin yaşanmaması
düşünülemezdi.

Öyle de olmaktadır. Nasıl mı?

Şöyle:

Bir toplumda ulusal duyguları en çok uyandıran ve
pekiştiren şey nedir biliyor musunuz? Ülkenin içinde bulunduğu tehlike, tehdit,
emperyalist baskı ve saldırıdır.

Tabii bu tehdit, tehlike ve saldırılar sadece dışarıdan
müdahaleyle olmaz. Hatta daha çok, günümüzün Teali İslam, Kürt Teali Cemiyeti,
İngiliz Muhipleri Cemiyeti gibi örgütlerin özelliğini taşıyan, emperyalizmin
içerideki oyuncuları sayılan “5. Kol” olarak da ifade edilen,
uluslaşma karşıtı, toplumu parçalayabilecek her türden örgütle de yapılabilir.

Eğer ki,  ülkemize
ait burnumuzun dibindeki adaların Yunanistan tarafından işgaline bile
ses çıkartılmayıp, Kıbrıs’ta olup bitene seyirci kalınıp, ulus devleti
etnik ve dini parçalara ayırma gibi amaçlarını açık açık ifade edenlere karşı
bile tepki gösterilmeyip, önemsizleştirilip en basit deyimle destek bile
olunuyorsa…

Bunun en önemli nedeni, yıllardır çabaladıkları ulus
bilincini yok etme çalışmalarının kesintiye uğramaması ve bu türden duygu ve
düşüncelerin yeniden uyanmasının engellenmesidir. İşte ülkemize yönelik iç ve
dış her türden tehdit ve tehlikenin görmezden gelinmesinin ve sessizlikle
geçiştirilmesinin en önemli nedeni budur.

Bu arada, bir süredir, birbiri ardına açılımlar falan
yapılmaya çalışılarak, yıllardır sürdürülen İslamlaştırma dışında, Arap ve Kürt
açılımından sonra Alevi açılımına da başlanıldı ya… İşte tüm bunların amacı,
Türkiye’yi ulus olmaktan çıkararak etnik ve dini kimliklere ayrışan federe bir
devlet yapmaktır. Hâliyle bunun yolu da ulus devlet içinde belirsizleşen,
görünmez hale gelen etnik ve dini kimliklerin tekrar canlandırılması, ulus
kimliğin önüne geçirilmesi gerekmektedir.

Bunun için de, bu yapılmakta olan açılımlarla birlikte
ulus devlette olamayacak pek çok haklarla birlikte, Arap kökenli
vatandaşlarımız Arapçılaştırılıp, Sünni olanlar Sünnicileştirilip, Kürtler
Kürtçüleştirilirken, Aleviler de Alevicileştirilecektir.

Yani siz, Ulusal Bayramınıza bile sahip çıkmayıp
ülkenizde olup biteni kayıtsızlıkla izlerken, federasyona gidiliyor.

Haberiniz olsun…

  
01-09-2025

Nusret KEBAPÇI

 

TÜRKİYE SÖMÜRGELEŞTİRİLİYOR…

Önce Türkiye’nin
mevcut gidişatıyla ilgili bir soruyla başlayalım:

Sizce, ülke
kaynaklarının, sanayi ve tarımın yanı sıra bankacılıktan hayvancılığa, hatta altında
maden bulunan ormanların yakılmasından, neredeyse tüm kamu hizmetlerinin ve
kamu kurumlarının, yerli ve yabancı özel sektöre devredilmesiyle, iktidarın
benimsediği ideoloji arasında bir ilişki var mı?

Elbette var.

Mevcut iktidar,
emperyalizmin dayattığı neoliberal bir ekonomi ve siyaset izlemektedir.

Bu nedenle de tüm
alınan siyasi ve ekonomik kararlar da, halkın değil…

Yerli ve
yabancı sermayenin çıkarlarını korumaya yönelik olup,  haliyle bu durum da ülkemizin adım adım sömürgeleştirilmesine
yol açmaktadır.

Peki, sömürge
olmakla, ulus olmak arasındaki fark nedir?

İsterseniz bu
konuya geçmeden önce siyasal İslam’ın ideolojisine değinelim ki…

Siyasal
İslamcıların vatan, ulus, ulusal egemenlik, emperyalizm ve bağımsızlık
gibi kavramlardan ne kadar uzak olduğu herkes tarafından bilinebilsin.

Çünkü bu
kavramlar, Fransız Devrimi’yle ortaya çıkmış ve laiklik zemininde gelişmiştir.

Bilindiği gibi Osmanlı
döneminde de, Namık Kemal‘in yazdığı
“Vatan Yahut Silistre” oyunu, halkın vatan kavramını
sahiplenmesini sağlamış, bu da haliyle sarayın dikkatini çekmiştir.

Halkın, toprağı
Padişah’ın mülkü olarak değil, herkesin ortak vatanı olarak görmesi, Saray’ı
endişelendirmiş ve Namık Kemal’in sürgün edilmesine neden olmuştur.

Şimdi gelelim
sömürge bir ülke ile ekonomik ve siyasi bağımsızlığı olan ulus devlet
arasındaki farka.

Sizce biz
hangisine daha çok benziyoruz?

Sömürge Ülke: Yabancı ülkelerden sanayi ürünlerini alan, kendi ulusal pazarını koruyamayıp,
yabancıların açık pazarı haline gelen ve hammaddelerini yağmalatan ülkedir.
Kendi pazarı ve hammaddesi üzerinde egemenliği yoktur.

Ulus Devlet ise: Kendi tarımını ve sanayisini geliştirip emperyalist ülkelerle rekabet
edebilen…

Kendi pazarını
gümrük duvarlarıyla koruyan ve hammaddesini işlemeden satmayıp, katma değeri
yüksek ürünler haline getirerek yabancılarla eşit koşullarda ticaret yapabilen
ülkedir.

Ancak emperyalizm
her zaman…

Ulus
devletlerle eşit ticaret yapmak yerine, onları yağmalamayı hedeflemektedir…

Bu yüzden de ulus
devletleri olabildiğince bölmek…

Atomize yapmak
ister ki…

O ülke en küçük
parçalarına varıncaya kadar ayrışsın ve bir daha toparlanıp ulus olamasın…

Bunu da haliyle
her zamanki yöntemleriyle yani etnik, dinsel ve mezhepsel farklılıkları
kullanarak yapar.

Ama emperyalizm
hiçbir zaman bu amacını açıkça dile getirmez…

Bazen buna “Osmanlı Millet Sistemi” denir…

Bazen de “Eşit Vatandaşlık.”

Olay budur.

25-08-2025

Nusret Kebapçı

 

 

EŞİT VATANDAŞLIK…

Bildiğiniz gibi
eşit vatandaşlık uzunca bir süredir ülke gündemimizi işgal etmektedir.
Özellikle de, açılım söylemi gündeme geldiğinde.

Tabii bu kavram
yani eşit vatandaşlık söz konusu olduğunda bir kısım yazar hemen: “Eşit değil miyiz? Çeşitli makamlara
gelirken kimsenin Kürt, Türk, Alevi, Sünni, Hristiyan, Rum, Yahudi olduğuna
bakılmamaktadır. Daha başka ne istiyorsunuz?” gibisinden yakınmakta,
kendilerince bu türden talepte bulunanlara karşı normalde ulus devlette olması
gereken ilkeleri açıklamaya çalışmakta ve “Bak,
hepimiz aynı haklardan yararlanıyoruz.” türünden savunmalarla etnik
farklılıklarını öne çıkarmak isteyenleri iknaya çabalamaktadırlar.

Ancak iş o
kadar basit değil.

Bu
yazarlarımız, henüz konuyu anlamamış olsalar da ulus devleti savunma anlamında
söyledikleri doğru. Neden mi? Şunun için: Herhangi bir ülkede pek çok etnik,
dini, mezhepsel kimlikler bulunabilir. Bunda yadsınacak herhangi bir şey yok.
Ama ulus devlet mutlaka bir bağımsızlık savaşı ya da işgale karşı direnişle ortaya
çıkan ülkede bu mücadeleye önderlik eden, kurucu önderlik etrafında
toplanılarak kurulur. Bu kurulma aşamasında da ulus olma çabasını zora
düşürebilecek, ayrımcılığa neden olabilecek etnik ve dini, mezhepsel
kimliklerin öne çıkmasına izin verilmez.

Bu nedenle ulus
olma sürecinde aynı topraklar üzerinde yaşayan insanların bir araya gelmesi
için iki konu çok önemli olup işin olmazsa olmazıdır bile denilebilir.
Bunlardan biri, ulus devletin tüm din ve tarikatlardan bağımsız olabildiği
laiklik; bir diğeri de üzerinde yaşadığı toprakta bir arada olmayı, birlikte
üretmeyi, yaşanılan yeri geliştirmeyi, yabancı müdahale, düşmanlık ve işgale
karşı koyabilmek adına aynı dille anlaşan, birlikte mücadele edebilmeyi de
sağlayan ulus bilincidir.

Hem zaten ulus
devlet,  toplumda bu birlikteliği
bozabilecek, etnik, dini, mezhepsel farklılıkların ön plana çıkmasına yol
açabilecek girişimlere izin vermediği gibi, devlet içinde farklı bir kimlik ve
otorite de oluşturabilecek, paralel yapılanma özelliği olabilecek hiçbir etnik
ve dini örgütlenmeye de izin veremez.

Neyse sadede
gelelim. İşte birilerince sıklıkla gündeme getirilen eşit vatandaşlık kavramı,
ulus devlet içindeki bireysel olan yurttaşların eşitliği değildir. Önce bunu
net olarak belirtmemiz gerekiyor.

Burada kastedilen
eşit vatandaşlık, kimliklerin
eşitliğidir. Hani birilerinin “Osmanlı
Millet Sistemi” dediği şey de aslında tam olarak budur. Gerek Eşit Vatandaşlık kavramı, gerekse Osmanlı Millet Sistemi, emin olun aynı
kapıya çıkmakta olup ekonomik, siyasi, neoliberal politikalarla birlikte
yürütülmektedir.

Çünkü
emperyalizm ekonomik ve siyasi olarak bağımsız ulus devlet istemiyor. Bu sadece
BOP içinde İsrail’in karşısında
olması anlamında değil, dünyanın hiçbir yerinde ekonomik ve siyaseten bağımsız
ulus devlet istenilmemektedir. Çünkü ulus devlet olmak, güçlü bir birliktelik
anlamına geldiği gibi, kendi pazarına hâkim güçlü bir ekonomi anlamına da
gelmektedir.

Yani
birilerinin Türk kimliğini yok ederek tüm kimlikleri eşit olarak gördüğü, “ Türk, Kürt, Arap” söylemiyle
açıklamaya çalıştıkları “çok kimlikli, çok dilli, çok hukuklu Osmanlı Milleti”
ile birilerinin Türk ulus kimliğini yine yok sayarak tüm etnik ve dini
kimlikleri eşit kabul ettikleri “çok kimlikli, çok dilli, Eşit vatandaşlık” da
aynı kapıya çıkmaktadır.

Her ikisinin de
ortak amacı Türk ulus kimliğini ortadan kaldırarak ülkeyi emperyalizmin
talepleri doğrultusunda parçalayıp ulus olmaktan çıkararak etnik ve dinsel
kimlikler federasyonuna dönüştürüp ulusal pazarı yok ederek ülkeyi sömürge
yapmayı amaçlamaktadır.

Demek
istediğim,

Ya
emperyalizmin dayatmalarına boyun eğerek Osmanlı
Millet Sistemi ya da Eşit Vatandaşlık
adı altında çok parçalı, federatif, küçük, zayıf devletçikler haline geleceğiz
ya da ulusal kimliğimizi ekonomimizle birlikte koruyup ulus olmaya devam
edeceğiz.

Ortası yok.

    21-08-2025

 Nusret KEBAPÇI

 

 

ŞIŞTTT, HALA UYANMAYACAK MISINIZ?

Bir ülke
düşünün; her yanından pislik fışkırıyor, aklınıza gelen her alanda çeteler ve
yolsuzluklar kol geziyor.

Tahmin ediyorum
ki bizde yaşananların binde biri bile herhangi bir ülkede yaşanmış olsaydı, o
ülkenin yöneticileri toplum içine çıkamaz, istifa etmek zorunda kalırdı. Halkın
devlete olan güvenini yeniden inşa etmek adına adil bir şekilde yargılanmaları
da kaçınılmaz olurdu. Ancak bizde, her zamanki gibi, bu tür olayların
hiçbirinde memleketi yönetenler yargılanmak şöyle dursun, ilgili kişilerin
istifasına bile tanık olmuyoruz. Hatta suçu üstlenen bile çıkmıyor.

Peki, şöyle bir
soru sormuş olsak: Eskiden çeşitli devlet kurumlarının güvenilirlik endeksi
araştırılır, sonuçları da basın ve medya aracılığıyla halkla paylaşılırdı.
Bugün de kesinlikle dürüst ve adaletli çalışan herhangi bir devlet kurumu var
mı diye halka sorsak sizce nasıl bir sonuç çıkar?

Bence iyi bir
sonuç çıkmayacağı kesin. Sanırım güvenilir devlet kurumu kalmamış.
Düşünebiliyor musunuz? Biz henüz LGS sınavındaki usulsüzlükleri tartışmaya
başlarken, bakıyoruz ki LGS devede kulak kalmış. Çürümemiş devlet kurumu yok
gibi. Sahte diplomalar mı ararsınız, ÖSYM sayfasında not yükseltmeler mi? Bu
arada, diploma demişken, sadece lise veya üniversite diplomaları değil;
doçentlik ve profesörlük unvanları da bu sahtecilikten nasibini almış. Bu
diplomalar sayesinde milletvekili, rektör olanlar bile var.

Tüm bunlar
yaşanırken, devletin siber güvenliği, istihbaratı ve emniyetin ilgili birimleri
ne yapıyor? Bu da ilginç bir soru.

Sahi, bu
işlerin öncesinde özellikle özel hastanelerde “yeni doğan”,
“röntgen”, “MR” gibi adlarla ortaya çıkan çeteler ne oldu?
Sonucunda ne mi oldu? Birkaç hemşire ve alt düzey görevli günah keçisi ilan
edildi ve mesele kapatıldı. Ya Bolu’daki otel yangınının sorumluları? İnanın,
onlar da görevlerini paşa paşa yapmaya devam ediyorlar.

Bakın, orman
yangınlarına henüz değinmedik bile. Üçte biri ormanlarla kaplı olan bir ülke
düşünün; normal şartlarda her bölgede yangın söndürme uçak filoları olması
gerekirken, görevlilerine özel giysi almaktan bile aciz. Üstelik bu ülke, Paris
İklim Anlaşması’nın uygulanmasında denek olmayı kabul etmiş olsun… Sadece 350
milyar dolar karşılığında.

Sonucunda
ormanlarımız tamamen yakılmakta, hayvancılığımız yok edilmekte, köylerimiz
ortadan kaldırılmaktadır. Ve ne yazık ki bu yüzden olsa gerek, memleketi
yönetenler olan biteni sadece izlemekle yetinmektedir.

Tüm bunlarla
birlikte, ülkemizin sanayi, tarım, hayvancılık ve yeraltı madenlerinin yabancı
ülkelere çok küçük paralarla satılmak değil, düpedüz peşkeş çekildiğini de
unutmamak gerekiyor.

O halde şimdi
burada duralım ve düşünelim: Tüm bunları üst üste koyduğumuzda,
yaşadıklarımızın basit bir dalgınlık ya da bir anlık gafletle yapıldığını
düşünmek akılcı geliyor mu?

Doğrusunu
isterseniz, tüm bu ülkece yaşadıklarımız, tamamen ülkemizi yöneten siyasal
İslamcı iktidarın ideolojisinden kaynaklanmaktadır. Çünkü iktidar, İslamcı
olmasına rağmen tamamen neoliberal ekonomik ve siyasi bir politika
izlemektedir. Bu politikanın en önemli özelliği de devleti sermaye karşısında
alabildiğine küçültüp sermayeyi başıboş bırakmaktır. Zaten bu neoliberalizmin
en ünlü sloganı da “Bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler” değil
miydi?

Peki, siyasal
İslamcılığın bu neoliberal ekonomi ve siyaseti çok kolay uygulayabilmesinde,
siyasal İslamcılıkta vatan, ulus, ulusal egemenlik gibi kavramların olmaması
yanında, ülkenin tıpkı Osmanlı mantığıyla toprak, sanayi, hayvancılık ve
madenleri dahil her şeyiyle padişahın mülkü kabul edilip halkın tebaa olarak
görülmesinin payı yok mudur?

Ülke ekonomik
ve siyasi olarak yok edilmeye çalışılırken kimseye hesap verilmemesi de bu
düşünceyi doğrulamıyor mu?

Yani
anlayacağınız: Topraklarımızın tekrar geri alındığı, madenlerimizi kendimizin
işlettiği, tarım, sanayi ve hayvancılıkta yabancı ülkelerin sömürgesi değil,
onlarla her alanda yarışabilen gelişmiş, kalkınmış bir ülke istiyorsanız…

Bunun yolu,
devletin tekrar ekonomide etkin hale getirilip halkın ulus bilinciyle
donatılması, ülke kaynaklarının yabancılardan geri alınması, eğitimden
sanayileşmeye kadar ulusal ve planlı bir ekonominin uygulamaya konulmasından
geçmektedir.

Ama asla
siyasal İslamcılıkla değil.

18-08-2025

Nusret KEBAPÇI

 

 

ULUS DEVLETE KİM DÜŞMAN OLUR?

Böyle bir soru
sorduğumda, eminim aklınıza ilk gelen kelime “emperyalizm“
olmuştur. En azından siyasal İslamcılar ve neoliberaller dışındaki tüm kesimler
için…

Neden?

Çünkü
emperyalizm (genel olarak Batı olarak anlayın) tüm halkı tek bir çatı altında
birleştiren güçlü bir ulus devleti istemediği gibi, ekonomik çıkarlarına engel
olabilecek örgütlü sınıf yapılarını da istemez…

Peki, ne ister?

Genellikle
ekonomik ve siyasi çıkarlarına dokunmayan, sadece kültürel kimlikler olarak
kabul edilen etnik ve dinsel örgütlenmeleri destekler. Çünkü bu türden
örgütlenmeler ne kadar yaygınlaşırsa, toplum o kadar çok parçaya ayrılır ve
emperyalizm karşısında birleşik bir direnç gösterme yeteneğini kaybeder.

Bu nedenle,
emperyalizm karşısında birleşik bir güç olarak ulus olmak hayati önem
taşır. Ulus olabilmenin en temel özelliği ise, hiçbir dini kimliğin
öncelenmediği laiklik ve aynı toprak üzerinde yaşayan, ortak bir dil
konuşan, aynı duygu ve düşünceleri paylaşan, ortak bir tarih bilincine sahip ve
aynı ekonomik sistem içinde var olan insanların oluşturduğu ulus bilincidir.
Unutmamak gerekir ki, laiklik ve ulus bilinci, ulus devletin olmazsa
olmazıdır. Laiklik, farklı inançlara sahip bireylerin dinlerini özgürce
yaşamalarını güvence altına alırken, ulus bilinci ise tüm bu farklılıkları
ortak bir kimlik potasında eriterek toplumsal birlikteliği sağlar.

İsterseniz,
ulus kavramını daha iyi anlamak için Amerikalı yazar Samuel Huntington‘ın meşhur
benzetmesini hatırlayalım: domates çorbası.

Çorbanın içine
katılan domates, tuz, şeker, kaşar gibi malzemeler, ülkedeki farklı etnik
kimlikler olarak da düşünülebilir. Ateşin etkisiyle hepsi öyle birbiriyle
karışır ki, çorba piştiğinde ne tek başına domates kalır, ne kaşar, ne de tuz.
Ortaya tamamen yeni bir şey çıkar. İşte ulus da aynen böyledir; tüm
farklılıkların ortak bir potada kaynaşmasıyla oluşur. Tarihteki tüm ulusların
varoluş hikayesinin altında da mutlaka bir bağımsızlık ya da kurtuluş savaşı yatar.

Günümüzde ise
komisyonlar kurup sözde yeni anayasa taslakları hazırlayan bazı çevreler, bu
“eritme” sürecine karşı çıkarak, “Öyle olmaz, eriyip ulus
olamayız” diyorlar. Peki, ne olunabilirmiş biliyor musunuz? Salata!
Evet, birileri  aynen böyle söylüyorlar.
Sözde herkes kendi farklılığını ortaya koyabilecekmiş. Oysa bu,
emperyalistlerin istediklerini kolaylıkla alıp, istemediklerini bir kenara
ayırabileceği, hatta çöpe atabileceği bir toplumsal yapının inşası anlamına
gelir.

Ulus kavramına
bu kadar açıklık getirdikten sonra, siyasal İslamcıların neden her fırsatta
emperyalizmin hedefiyle örtüşen bir söylem geliştirdiğine bakalım.

Geçtiğimiz
günlerde Amerikalı bir yetkilinin “Osmanlı tarzı millet sistemi”
önerisi, aslında tam olarak siyasal İslam’ın savunduğu modeli yansıtmaktadır.
Yani her dini cemaat ve etnik kimlik, millet olarak kabul edilmeli diyorlar.
Sizce siyasal İslamcılar bundan farklı mı düşünüyor? Asla.

Çünkü siyasal
İslam’a göre ulus devlet: tek iktidar, tek hukuk, tek kimlik ve tek kültür
yaratarak etnik ve dini kimlikleri yok etmektedir. Bu yüzden ulus devleti “tekçi
devlet” olarak nitelendirirler. Bunun yerine, devletin inanç ve
cemaatler arasında tamamen tarafsız kalacağı, her cemaatin kendi eğitimini,
kültürünü ve hukukunu uygulayabileceği bir sistem oluşturulması gerektiğini
savunurlar. Bu model, doğrudan Amerikan yetkilinin dile getirdiği “Osmanlı
tipi millet sistemi” dir ve isteyenler buna Lübnanlaşma da
diyebilir.

Ancak bu model
beraberinde ciddi sorunlar getirir. Ortak bir duygu ve düşünce zemini
olmadığında, askerliği kim yapacaktır? Ortak hedefler için nasıl mücadele
edilecektir? Ve en önemlisi, parçalanmış bir toplum emperyalizme karşı nasıl
durabilecektir?

Demek
istediğim, ister ABD tarafından önerilsin, ister siyasal İslam’ın doğasında bulunsun,
kurulan komisyonlarda tartıştığınız ulus devleti parçalama projesine hangi isim
verilirse verilsin, hangi önemli gerekçelere dayandırılmaya çalışılırsa
çalışılsın; yapılan iş,

Emperyalizmin
hizmetinde ulus devletin parçalanması projesidir. Başka hiçbir şey değil.

11-08-2025

Nusret Kebapçı

 

 

KÖPRÜDEN ÖNCEKİ SON ÇIKIŞ…

Hiçbir zaman,
herhangi bir insana veya topluluğa karşı bombalı bir eylem hazırlanırken, bomba
düzeneğinin kabloları ve teçhizatı herkesin anlayabileceği şekilde açıkta
bırakılmaz.

Genelde hazırlanan
bomba bir gazeteye sarılarak, çiçeğin arasına konularak veya bir çantaya
yerleştirilerek hedef kişi ve topluluğun arasına konulur ki…

Dikkat çekmeden,
kimse tarafından fark edilmeden eylem hedefine ulaşabilsin.

İşte son
günlerde herkesin tartıştığı, Anayasa’da yapılması düşünülen değişiklikler ve
bu konuları tartışacak olan komisyon da aynen bu durumdadır.

Belki
halkımızın büyük bir kısmı ne olup bittiğinin tam olarak farkında değil ama bilinmesi
gereken, yapılmak istenen şeyin,  ulus
devletimize ve üniter yapımıza konulan bir bomba olacağıdır.

Zaten bu yüzden
de  “barış, kardeşlik, demokrasi,
özgürlük, terörsüz Türkiye” gibi cazip ambalajlarla sunulmaya çalışılmasının
nedeni de budur.

Ama umarım çok
geç olmadan halkımız uyanır ve partilerini uyararak bu ulus devleti parçalama
düşüncesinden vazgeçilir. Aksi takdirde, emin olun, Türkiye’yi yakın gelecekte
Irak ve Suriye’nin başına gelenlerden çok daha farklı bir sonuç beklemeyecektir.

Doğrusunu
isterseniz…

Dünyanın
herhangi bir yerinde, buna Ortadoğu ve ülkemiz de dahil, yapısal değişiklik
içeren projeleri, emperyalizmden bağımsız düşünmek mümkün değildir.

Çünkü emperyalizm,
bizimki gibi pazarlarını tamamen ele geçirdiği ülkelerin bağımsız
sanayileşmesini, tarımını ve maliyesini güçlendirmesini asla istemez.

Bu nedenle,
ekonomik ve siyasi bağımsızlıkla özdeşleşen ulus bilinci ile emperyalizmi
ekonomik olarak sekteye uğratabilecek sınıf bilinci içeren sendika gibi örgütleri
adım adım ortadan kaldırır.

Böylece toplum,
ulus olmak yerine, etnik ve dinsel kimliklere ayrıştırılır ki emperyalizm bu
topraklarda çok uzun yıllar boyunca o ülke halkını köleleştirerek
sömürebilsin,  en açık deyişle de ilgili
ülkeyi sömürgeleştirebilsin.

İşte bugün, “Terörsüz Türkiye” adı
altında, ülkemizin üniter ulus devlet yapısının 100 yılı aşkın bir süre sonunda
tekrar tartışmaya açılmasının nedeni budur.

Aslına bakarsanız
olay gayet açık olup bir anlamda köprüden
önceki son çıkış bile denilebilir…

                Bunun için de…

      Ya aklımızı başımıza toplayarak ülkenin ulus
devlet ve üniter yapısına sahip çıkarak, sanayileşip, tarımı geliştirerek ekonomik
ve siyasi bağımsızlıktan yana olacağız…

                Ya
da siyasal İslamcı ve neoliberaller eliyle ülkeyi emperyalizmin hizmetinde bir
küresel pazar yaparak etnik ve dinsel kimliklere ayrıştıracağız…

Olay budur!

     04.08.2025

 Nusret
KEBAPÇI

 

 Neden Yanıyoruz?

Ülkece çok büyük bir sınavdan geçiyoruz. “Biz okulu bitireli çok yıl oldu, ne sınavı?” diye bu sözüme karşılık verebilirsiniz; ancak bu işin okulla falan ilgisi yok. Ama sonuçta bir sınav. Üstelik bana göre, insan yaşamının en önemli sınavı bile denilebilir.

Peki, bu sınav ne mi? Şöyle söyleyeyim: Hani Atatürk Cumhuriyeti 29 Ekim 1923‘te kurmuştu ve biz o Cumhuriyet devrimiyle padişahın tebaası olmaktan kurtulup yurttaş olabilmiştik ya…

İsterseniz şöyle bir soru soralım: Sahi, tebaa olmakla yurttaş olmak arasında ne gibi bir fark bulunuyor? Yoksa onu sadece belirli aralıklarla sandığa gitmek olarak mı düşünüyorsunuz? Veya bu konuya çok farklı anlamlar da yüklenebilir mi? İşte buna verebileceğiniz yanıtınız, bunlardan hangisi olduğunuzla doğrudan ilgili.

Yani: Eğer siz ülkenizin karşılaştığı sorunlar karşısında (ki son aylarda yaşanılan sorunlar ülkemizin geleceğiyle, daha doğrusu var olup olmamasıyla doğrudan ilgili) “Büyükler her şeyi daha iyi düşünür” veya “Bu konuda liderimizin bildiği, bizim aklımızın ermediği şeyler vardır” gibisinden düşünüyorsanız… Emin olun, adınız ne kadar önemli, unvanınız ne kadar büyük olursa olsun, sadece tebaasınız.

Ama ülkenize misafir gibi değil de tam bir ev sahibi gibi, hemen her şeyiyle ilgileniyor, tartışıyor, fikrinizi hemen her ortamda söylüyor, ülke yöneticilerini sorgulayabiliyorsanız… İşte siz, adınız, unvanınız, eğitim düzeyiniz ne olursa olsun, tam bir Cumhuriyet yurttaşısınız.

Bu konuda kişileri tek tek değerlendirmek bana düşmez, hem de çok mümkün değil ama… Herkes kendisine az önce belirttiğim soruları sorarak nerede durduğunu pekâlâ görebilir.

Bu konuda tam bir karar verebilmeniz açısından dilerseniz, konuları somut örneklerle açıklayalım ki ne olup olmadığınız açısından kafalarınızda soru falan da kalmasın.

Sahi, ülkemizin son günlerde hep birlikte tanık olduğumuz en önemli konular neydi?

Bunlardan bir tanesi, yapılması planlanan bir anayasa değişikliğiyle Türk ulus devletimizi paramparça ederek, Türkiye’yi sözde demokrasi, özgürlük safsatalarıyla ikna ederek, etnik ve dinsel kimliklere ayırıp tam da emperyalizmin istediği şekilde bölüp parçalayıp yutacağı hâle getirmek…

Bir diğeri de, şu günlerde en yakıcı olan konu, ormanlarımızın hem de daha önce ülke tarihinde görülmemiş şekilde yakılması…

Bir ülke düşünün; yönetimi lükste, şatafatta hiçbir sınır tanımasın… Ama ülke güvenliği ve karşılaşılabilecek felaketlerle ilgili hiçbir hazırlığı ve önlemi yok. Dahası, ormancılık kurumu kaldırıldığı gibi orman yangınlarıyla ilgili eğitim veren kurum bile bir süre önce kapatılmış… Peki, bu kayıtsızlığı bir anlık ihmal, dalgınlık olarak görmek mümkün mü? Elbette değil…

Aslında olay nedir biliyor musunuz? Tüm bu kayıtsızlık ve önlemsizliğin arkasında, kamu yararı, kamusal çıkar gibi bir kavramla tanışmayan iktidarın uyguladığı neoliberal ekonomik ve siyaset dışında küresel sermayenin ülkemize dayatarak meclisten geçirdiği İklim Değişikliği Yasası’nı da kullanarak; ülkemizi tamamen sanayisiz, enerjisiz, tarımsız, hayvansız, ormansız, hatta madensiz bırakmakla birlikte insanları tam olarak kontrol etme isteği yatmaktadır…

Bunu da, ulus bilincinden, ulusal egemenlikten, vatan ve bağımsızlık gibi kavramlardan uzak siyasal İslamcı bir iktidar aracılığıyla yapmaya çalışmaktadırlar.

Bilindiği gibi pandemi döneminde insanları biometrik olarak kontrol edebilmenin ilk adımları atılmıştı… Şimdi de, sözde karbon ayak izi söylemiyle ülke ve insanları bir daha asla bağımsız olamayacakları şekilde kontrol edebilmek amaçlanmaktadır…

Sonuç olarak: Halkı duyarlı, yönetimi de ulusal kalkınmadan yana olup, ekonomik ve siyasi bağımsızlığını korumak isteyen ülkeler buna karşı çıkmış, imzalamamışlardır. Ekonomisi tamamen yabancılara teslim edilen, tarımını, hayvancılığını, ormanlarını onların istekleri doğrultusunda yok etmeye çalışan, bizdeki gibi ekonomik ve siyasi bağımsızlıktan bihaber, ülkeyi tamamen küresel pazar yapan yönetimler de halkının bilinçsiz ve duyarsızlığından yararlanarak bu dayatmayı kabul etmişlerdir…

İşte tam da burada halka sormak istiyorum:

Sizi ne uyandırabilir? Ülkenizin başına ne gelirse, tavır koyup tepki gösterebilirsiniz?

Hani söyleseniz de bilsek…

28-07-2025 

Nusret KEBAPÇI

 

Milletin Adı Türkiye mi?

Geçtiğimiz
günlerde, 15 Temmuz’un yıl dönümünde çeşitli yerlere asılan “Milletin
adı Türkiye” yazılı afişler sanıyorum dikkatinizi çekmiştir.

Aslına
bakarsanız, Türk ulus devleti ve Türk kimliği uzun bir süredir
birilerinin hedefinde olup, bunların hemen her yerden kaldırılmaya çalışıldığı
da herkesin malumu. Çünkü birileri, akıllarınca ulus kimliğin adı olan Türk
sözcüğünü etnik kimlik sayıp rahatsızlık duyuyor. Yerine kendilerince sözde
daha ılımlı buldukları Türkiyelilik türünden ucube bir kavramı
yerleştirmeye çalışıyorlardı.

Hal böyle
olunca insan ister istemez merak ediyor: Bugün, ABD’de yaşayanlara Amerikalı
değil Amerikan denirken; Yunanistan’dakilere Yunanistanlı değil Yunan,
Rusya’dakilere Rusyalı değil Rus, Almanya’dakilere Almanyalı
değil Alman denirken (bu örnekleri neredeyse tüm ülkeleri kapsayacak
şekilde genişletmek mümkün), neden bize gelince Türk değil Türkiyeli?
Sizce de bu işte bir gariplik yok mu?

Sadece o
ülkelerde yaşayan halklar anlamında değil, örneğin aynı ülkelerin spor
takımlarından söz ederken de Amerikalı, Almanyalı, Yunanistanlı
futbol takımı yerine Amerikan, Alman, Yunan spor takımı
ya da sporcu denilmiyor mu?

Diyelim ki konu
spor ya da ülkede yaşayan o ülke yurttaşları değil. O ülkelerde üretilen
otomobil, televizyon, bilgisayar, cep telefonu gibi herhangi bir ürün için de Alman,
Amerikan, Çin malı gibi kavramlar kullanılmıyor mu?

Peki, o zaman
neden başka ülke yurttaşları, ürünleri, takımları söz konusu olduğunda
kullanılan Amerikan, Yunan, Alman gibi ulus adları, konu Türk
olduğunda Türkiyeli yapılmaya çalışılmaktadır? İşte zurnanın zırt dediği
yer tam da burası.

Çünkü
emperyalizm (bunu ABD, AB, hatta tüm Batı olarak da adlandırmak mümkün),
bizimki gibi ülkelere neoliberal ekonomiyi dayatıp ülkeyi tamamen
Batı’nın açık pazarı haline getirirken, tüm toplumu birleştiren; laiklik,
ulus bilinci ve ulusal pazar üzerine kurulu ulus devleti istemez.
Bu nedenle bizimki gibi ülkelerin başına siyasal İslamcı partileri getirir ki (bu
kimlikçi politikalar İslamcılığın doğasında vardır.) Ülke bir yandan
Batı’nın açık pazarı durumuna sokulurken, diğer yandan da laiklik ve ulus
bilinci adım adım yok edilerek devlet ulusal olmaktan çıkarılıp ulus öncesinde
olduğu gibi tekrar etnik ve dinsel kimlik topluluklarına dönüşebilsin.

Hem zaten küreselleşme
ve yerelleşme işin olmazsa olmazıdır.

Bunun için bir
yandan ekonomi küresel şirketlere teslim edilirken, diğer yandan da ülke
merkezi olmaktan çıkarılarak yerelleştirilir ki, o etnik ve dinsel topluluklar
tekrar birleşip ulus olmaya çabalayıp kendi ulusal pazarlarına, kimliklerine ve
ulus devletlerine sahip olamasın. İşte Türkiyelilik tam da emperyalist
parçalanmanın öteki adıdır: Türkiyeli Türk, Türkiyeli Kürt, Türkiyeli
Laz, Türkiyeli Çerkez, Türkiyeli Sünni, Türkiyeli Alevi
gibi…

Yani uzun sözün
kısası: Ya tekrar laikliğe ve ulus devletinize sahip çıkıp ulusal
birliğinizi koruyacaksınız…

Ya da

Emperyalizmin
hizmetinde Türkiyelilik adı altında parçalanarak dağılacaksınız. Çaresi
yok.

21-07-2025

Nusret Kebapçı

 

 

BİR ÜLKE NASIL PARÇALANIR?

Bu başlığı
görünce içinizden “Biz asla parçalanamayız,” ya da “Bizi kim
parçalayabilir ki?” gibi düşünceler geçebilir. Ancak, son yıllarda
ülkemiz üzerinde dönen olaylar göz önüne alındığında, bilgi ve belgeye
dayanmayan, yalnızca kişisel saflıktan kaynaklanan bu tür sözlerin hiçbir önemi
kalmamıştır, emin olun.

İsterseniz,
yaşadığımız olayların mantığını anlamak adına biraz tarihe yolculuk yapmaya ne
dersiniz? Çünkü olayların mantığını anlamak, onları yorumlamak ve analiz etmek
için tarih bilmek son derece önemlidir.

Bilindiği gibi
Osmanlı’da, Meclis-i Mebusan’da Ahrar Fırkası adında bir parti vardı. Bu
parti, tıpkı günümüzdeki bazı partiler gibi, tüm toplumu ortak hedefler
etrafında birleştiren ulus düşüncesine karşıydı ve adem-i
merkeziyetçiliği savunuyordu. Ekonomi konusunda da aynı mantıkla hareket
ediyorlardı. Ulusal tarım, sanayi ve banka gibi düşüncelere karşı olup, ülkenin
tamamen yabancı sermayeye açılmasını savunuyorlardı. Milli sanayi ve tarım
gibi kavramlara karşı çıkarak, ülkenin ancak yabancı pazarı olduğunda
gelişebileceğini ileri sürüyorlardı.

1920’de
Ankara’da açılan mecliste de pek çok eğilim ve grup ortaya çıktı. Ancak genel
olarak bakıldığında, gerek ekonomi gerekse yönetim anlamında iki farklı anlayış
göze çarpıyordu. Bunlardan birincisi, sonradan Cumhuriyet Halk Partisi adını
alacak olan Atatürk’ün önderlik ettiği Birinci Grup’tu. Diğeri ise Atatürk’e
karşı olanların oluşturduğu İkinci Grup.

Bu iki grup pek
çok konuda fikir ayrılığı yaşıyordu. Örneğin, Müdafaa-i Hukuk Grubu
cumhuriyetin kurulmasını, merkezi bir yönetimle uluslaşmayı ve ekonomide kendi
pazarımıza hakim olmayı savunurken; İkinci Grup ise savaş kazanıldıktan sonra
yönetimin tekrar Osmanlı’ya teslim edilmesini, ülkenin merkezi değil adem-i
merkeziyetçilikle yönetilmesini ve ekonomi adına hiçbir şey bırakılmayıp
ülke pazarının tamamen emperyalist ülke şirketlerine teslim edilmesini
savunuyordu.

İkinci
Meclis’te bu ikinci grup yer alamadı; ancak aynı anlayış, bugün 23 yıldır
ülkeyi yönetmektedir. İşte, her geçen gün ulus kavramının ve Türk ulus
kimliğinin adım adım yok edilmesinin ve ekonominin yine aynı şekilde merkezi,
ulusal olmaktan çıkarılarak tamamen yabancı sermayeye teslim edilmesinin ana
sebebi budur.

Tam bu noktada
bir tespit yapmak gerekirse, sanıyorum şunu söylemek yanlış olmaz: Ekonomiyi
küresel şirketlere teslim eden bir anlayış siyasette ulusal bütünlüğü, kimliği,
ulusal politikaları savunur mu? Elbette mümkün değil.

Bu nedenle,
yaşadığımız “açılım” adı altında yapılan söylemleri ve “silah
bırakma şovunu” ciddiye almak gerekmiyor. Düşünebiliyor musunuz? Ülke
yönetiminin desteğiyle Suriye’de adamlar devlet kuruyor; ordusu, tankı, topu
var… “Neymiş, silah bırakılıyormuş.” Buna aklıselim düşünenlerin
inanması zor ama bir şeyi ciddiye almak gerekmektedir: ABD’nin Ankara
Büyükelçisi Tom J. Barrack’ın “Türkiye için en iyi sistemin Osmanlı
millet sistemi olduğunu” vurgulaması dikkat çekicidir. İşte ciddiye
alınması gereken en önemli konu bu.

Şimdi şöyle bir
düşünün: BOP yani Büyük Ortadoğu Projesi, Türkiye’nin de içinde olduğu 22
ülkenin sınırlarının değişmesi değil miydi? Özellikle de tamamında siyasal
İslamcılar, ABD’nin operasyon gücü olarak laik milliyetçi ülkelerin
sınırlarının değiştirilmesinde kullanılmıyor mu? Bu hedef ülkelerden biri aynı
zamanda Türkiye olduğuna ve ülke yönetiminde siyasal İslamcı bir parti
bulunduğuna göre, sizce bizi nasıl bir sonuç bekliyor dersiniz?

Ben söyleyeyim…
Sözde “terörsüz Türkiye” söylemiyle çeşitli açılım şovlarıyla
toplumun bir kısmı ikna edilerek, mecliste de gerekli çoğunluğu
sağladıklarında, Anayasa’daki ilk 4 maddeyle 42. ve 66. maddeler de
değiştirildiği zaman, cumhuriyet öncesinden beri birilerinin hayalini süsleyen
adem-i merkeziyetçi, yani Osmanlı tipi “millet sistemi” de oluşmaya
başlamış olacaktır.

Tam burada,
“Osmanlı millet sistemi nedir? Ne anlama gelmektedir?” gibisinden bir
soru aklınıza gelirse, onu da söyleyeyim: Bu “millet” anlayışında üst
kimlik yoktur. “İslam” deniyor; ama sadece ülkede yaşayan Müslümanlar
için geçerli. “Millet” burada din anlamında kullanıldığından, her
türden din, tarikat, cemaat, etnik kimlik de “millet” anlamında
kullanılmaktadır. Yani, Ermeni milleti, Yahudi milleti, Hristiyan milleti
gibi…

Bu sistemde
ülkede yaşayan herkes için eşit bir hukuk sistemi olmadığından birden fazla
hukuk sistemi bulunuyor. Her cemaatin mahkemesi olduğu gibi, konsoloslukların
da mahkemesi var… Tabii Müslümanlar için de Şeriye mahkemesi…

Demek
istediğim…

Bugün ulusu
tanımlarken kullanılan ortak vatan, dil, millet, bayrak, devlet, ortak duygu ve
düşünce, ortak ekonomi gibi kavramlar Osmanlı
Millet Sistemi’nde söz konusu olmadığından, bununla…

Laik ve Türk
kimliğine dayalı ulus devletin parçalanarak etnik ve dinsel kimliklerle,
tarikat ve cemaatlere ayrıştırılması hedeflenmektedir.

Ayrıca unutmadan…

Hani birileri
bir süredir Terörsüz Türkiye, barış, kardeşlik, silahlar sussun edebiyatı
yapıyorlar ya…

Gerçekte bu
nasıl olur biliyor musunuz?

İçeride ülkenin
dört bir bucağında sanayiyi, tarımı, hayvancılığı geliştirip ülkeyi dört bir
bucağıyla üretken hale getirerek kalkındırıp…

Dışarıda da

Bölge
ülkeleriyle birlik olup, onlarla dayanışıp ABD’yi bölgeden kovarak…

Ama asla onun
aleti olarak, bölge ülkelerini parçalayarak değil…

14.07.2025

Nusret KEBAPÇI

 

 

İKLİM DEĞİŞİKLİĞİ DEMİŞKEN…

Bilmiyorum,
farkında mısınız? Ülkemizin hemen her yerinde yaklaşık 3000 civarında yangın
çıkıp, ormanlar yakılıp, milyonlarca ağaç yok edilirken… Bunların nedenleri
ve nasıl olduğu araştırma fırsatı bile bulunamamışken, daha önce ilk dört
maddesi geçen ve geri kalan maddeleri ertelenen İklim Değişikliği Kanunu
meclise aniden geliverdi.

Ama öyle bir
geldi ki… Şeriatçı Şeyh Sait yanlısı bir grubun, sözde bir dergide yayımlanan
bir karikatürü protesto amacıyla düzenlediği küçük bir ayaklanmayla ortalık toz
dumana karıştı. Bundan olsa gerek, ne orman yangınlarının önemi kaldı toplum
gözünde ne de Türkiye’nin geleceğini yakından ilgilendirecek kararların ulus
üstü bir kuruma bırakılması tartışılır oldu.

Aslında olay
vahim olmasına vahimdi de… Ne yazık ki dergiyi basıp protesto eden siyasal
İslamcıların da bundan haberi yoktu, milletvekilliğini sadece kendilerine
verilen talimat gereği el kaldırmak-indirmek zannederek oylamaya katılma
gereğini bile duymayan parti vekillerinin de…

Peki, bu kadar
önemli olan kanunla ne amaçlanıyor? Kabul edilince ne olacak? Bu konuda
yeterince bilgi sahibi olmak gibi bir çabanız var mı? Yoksa itaatkâr bir
eğitimin sonucunda söylenen “elle gelen düğün bayram” modunda mısınız?
İşte orası çok önemli.

Neyse,
isterseniz konuya biraz kenarından köşesinden başlayalım… Hani bir süredir
medyada, basında hemen her yerde rastladığınız sürdürülebilir kalkınma,
karbon ayak izi, yeşil ekonomi, net sıfır gibi kavramlar… İşte tam da bu
iklim değişikliği konusunu ifade eden kavramlardır. Bunların ayrıntılarına
geçmeden önce isterseniz konuya biraz geniş bir açıdan bakalım ki, herkesin
genel bir bilgisi oluşabilsin.

Aslında her
şey, yani iklim değişikliği söylemi altında yapılmak istenen, neoliberal
ekonomiyi yöneten küresel sermayenin ulus devletleri ekonomik olarak
yoksullaştırıp yok etmeye giderken, buna tepki duyabilecek o ülke halklarının aşırı
kontrol edilmesiyle doğrudan ilgilidir. Nasıl mı? Aslında her şey doğrudan
ekonomiyle yakından ilgilidir.

Dünyanın en
büyük küresel sermayesinin 1870’lerde yüzde 43 olan kâr oranı, yıllar geçtikçe
düşmüş, 2000’lerde yüzde 17’ye kadar gerilemiştir. 2019’a gelindiğinde ise pek
çok şirket artık kâr edemez, nakit akışını sağlayamaz durumdadır ve ellerindeki
sermaye artık hareket edemez, yeni pazarlar bulamaz olup birikmiş durumda
bulunmaktadır. Yani neoliberal ekonomi bir anlamda krize girmiştir.

Böyle olunca,
tekrar para kazanılabilmesi için yeni pazarların bulunması, biriken sermayenin
tekrar akışkan hâle gelmesi gerekmektedir. O günlerde bunun tek yolu, sahte bir
pandemi yaratılarak ellerindeki kurumlar aracılığıyla tüm uluslara baskı
yapılıp ülke ekonomilerinin kapatılmasını sağlayarak çökertmek, sonrasında da
sözde o ülke ekonomilerini kurtarmak adına kredi verilerek küresel ekonomiyi
canlandırmak ve paralarının akışkanlığını sağlayıp kâr elde etmekten geçiyordu…
O dönemde 190 civarında ülkenin tüm ekonomisi kapatılmış ve bu ülke
devletlerine düşük faizli krediler verilerek tekrar normale dönmelerine destek
verme adı altında biriken kendi sermayeleri de akışkanlığa kavuşabilmiştir.

Elbette bunu
söylerken, günden güne yoksullaştırılacak o ülke halklarını sisteme muhalefet
etmemeleri adına aşırı yalnızlaştırma ve kontrol mekanizmalarının da
devreye sokulması gerekiyordu. Bunun için de zorunlu tutulan aşı kartları, QR
kod okutularak her türden mekâna giriş yapılabilmesi ilk adımlarıydı ki, asıl
amaç daha sonra uygulanması düşünülen iklim değişikliği yasaklamalarına
toplumun uyum gösterebilmesini sağlayabilmekti. Zaten uygulamalar da bunu
göstermektedir…

Düşünebiliyor
musunuz, sözde karbon ayak izi ve net sıfır gerekçesiyle, emisyon
değerlerini geçtiği varsayımıyla ülkeler enerjisiz, tarımsız, ormansız,
sanayisiz, hayvansız, gıdasız bırakılacak ve pek çok ülke sanayi öncesi
duruma dönüşerek yok edilecek… İnsanlar kendilerine belirlenen karbon
kotasının üzerine çıktığında ise, nakit para ortadan kalkıp tamamen dijital
olacağı için paranız olsa bile harcayamayacak, seyahat edemeyecek, öyle ki
devletin belirlediği 15 dakikalık yerler için izinli, onun dışındaki yerler
için izin almak zorunda bile olacaksınız. Hatta devamında, bugün bile bazı
ülkelerde uygulanan sosyal kredi puanı adı altında tüm bu kurallara
uyumlu olup olmadığınıza göre puanlanacak, olumsuz puan olduğunda pek çok kamu
hizmetinden mahrum bile kalabileceksiniz…

Peki, şöyle bir
düşünün… Tüm dünyaya bunları dayatan küresel sermaye, bizlere karbon ayak izi,
net sıfır gibi çeşitli değerleri dayatmaya çalışırken, tüm dünya uluslarına
kendi ürettikleri genetiği değiştirilmiş gıdaları dayatıp, pestisit ve benzeri
yöntemlerle dünya halklarını zehirlemeye çalışıp, savaş uçaklarıyla kendilerine
boyun eğmeyen ülkeleri bombalamıyorlar mı?

Aslında olay
nedir biliyor musunuz? Bu türden yasalarla ulus devletlerin egemen bir ulus
olma yetkilerini yok ederek tek dünya devletine giden yolu açmaktır…

Yine burada da
belirleyici olan ekonominizin güçlü olup olmadığıdır.

Ekonominiz
güçlüyse siyaseten tavır alıp reddedebilir…

Değilse; 350
Milyar dolara ülkenizin geleceğini ipotek etmeyi pekâlâ kabullenebilirsiniz.

Gerisi
hikâyedir…

    07.07.2025

 Nusret KEBAPÇI